Gwiaz­do­zbiór 3D

 

Mię­dzy­na­ro­do­wa Unia Astro­no­micz­na ogło­si­ła w 1930 roku, że na nie­bie jest 88 gwiaz­do­zbio­rów. Zatwier­dzi­li dokład­ne gra­ni­ce oraz przy­na­leż­ność gwiazd do poszcze­gól­nych frag­men­tów nie­ba. Zabaw­ne kształ­ty, któ­rych dopa­try­wa­li się już sta­ro­żyt­ni Gre­cy, są wyni­kiem rzu­to­wa­nia prze­strzen­ne­go na kuli­stą sfe­rę nie­bie­ską. Gwiaz­dy wcho­dzą­ce w ich skład są roz­rzu­co­ne w prze­strze­ni kosmicz­nej na róż­ne odle­gło­ści. W dobie dzi­siej­szych tech­nik obser­wa­cyj­nych jeste­śmy w sta­nie powie­dzieć jak dale­ko jest do więk­szo­ści z nich. Jed­ne z gwiazd są bli­żej, inne dalej. Co cie­ka­we, jeśli gwiaz­da jest dale­ko, to nie ozna­cza to, że musi sła­bo świe­cić na noc­nym nie­bie. Tak też jest z gwiaz­dą Deneb, któ­ra jest naj­ja­śniej­szą gwiaz­da z gwiaz­do­zbio­ru Łabę­dzia. Zobacz­my jak dale­ko jest do tej gwiaz­dy. Poniż­sza pro­po­zy­cja jest pró­ba przed­sta­wie­nia powyż­sze­go zagadnienia.

Co potrze­bu­je­my:

• wydru­ko­wa­ny plik z gwiaz­do­zbio­rem Łabę­dzia [plik do pobra­nia — PDF]
• kolo­ro­wy papier A4
• patycz­ki do szasz­ły­ków o dłu­go­ści 19 cm
• pisa­ki, kred­ki, gwiazd­ki do ozdoby
• klej, nożycz­ki, taśma kle­ją­ca, mały kawa­łek pla­ste­li­ny, cien­ki sznurek
• pod­kład­kę A4, do któ­rej moż­na wbić paty­czek ( np. pudeł­ko po butach, cien­ki sty­ro­pian, pianka)
• linij­ka lub metr.

 

 

Co robi­my:

Na począt­ku nale­ży wydru­ko­wać gwiaz­do­zbiór Łabę­dzia z pli­ku. Następ­nie trze­ba go wyciąć po prze­ry­wa­nej linii, któ­ra sta­no­wi gra­ni­cę tegoż gwiazdozbioru.

 

 

Teraz musi­my go przy­kle­ić do kolo­ro­wej kart­ki A4. Moż­na go ozdo­bić gwiazd­ka­mi. War­to też nary­so­wać lecą­ce­go łabę­dzia tak jak na ilustracji.

 

 

W kolej­nym punk­cie przy­kle­ja­my całość do podkładki.

 

 

W ponu­me­ro­wa­nych miej­scach prze­bi­ja­my kartkę.

 

 

Następ­nie odli­cza­my 16 patycz­ków do szasz­ły­ka. Uwa­ża­my na koń­ce patycz­ków, bo są ostre! Odmie­rza­my 2 cm na wszyst­kich patycz­kach. Ta część będzie wbi­ta w podkładkę.

 

 

Naj­trud­niej­szą ope­ra­cją jest ucię­cie wszyst­kich patycz­ków na wła­ści­wą dłu­gość. Poni­żej znaj­du­ją się infor­ma­cje o nazwie gwiaz­dy oraz o odpo­wied­niej dłu­go­ści patycz­ka. Ta część patycz­ka będzie nad podstawką.
Uwa­ga: Poniż­sze dłu­go­ści sym­bo­li­zu­ją odle­gło­ści do poszcze­gól­nych gwiazd. Na potrze­by tej pro­po­zy­cji, wiel­ko­ści zosta­ły w dużej mie­rze zaokrąglone.

 

Nr. gwiaz­dy	Nazwa kata­lo­go­wa	Dłu­gość patycz­ka nad pod­kład­ką [ cm ]
1	μ 1 Cyg	1
2	ζ Cyg	3
3	Gie­nah ε Cyg	1
4	Sadr ϒ Cyg	26
5	δ Cyg	3
6	ι Cyg	2
7	κ Cyg	2
8	Deneb α Cyg	55
9	η Cyg	2
10	HIP 97307	6
11	ϕ Cyg	4
12	Albi­reo β1 Cyg	7

 

Dwie wiel­ko­ści są więk­sze niż dłu­gość patycz­ka. Może­my wte­dy sko­rzy­stać z dłuż­szych patycz­ków lub dokle­ić część do patyczka.

 

 

Przy­go­to­wa­ne patycz­ki wbi­ja­my w miej­sce gwiazd. Teraz na koń­cach patycz­ków dokle­ja­my małe kul­ki z pla­ste­li­ny. Sznur­kiem może­my połą­czyć koń­ce patycz­ków. Powsta­nie wte­dy śmiesz­ny kształt, patrząc z boku na model 3D nasze­go gwiaz­do­zbio­ru. I od razu widać, któ­re z gwiazd są bli­żej, a któ­re dalej od nasze­go Ukła­du Słonecznego.

 

Miłej zaba­wy!

 

Justy­na Put